فصل 2

واین به آن معنا است که شاید ادعاهای ما در طول زندگی در مورد اطاعت و بندگی و بهترین مخلوق و عبد بودن  برای باری تعالی باعث نزول بلا شود تا میزان ایمان و یقین ما را در مورد ادعاهای ما مورد آزمایش قرار دهد آن هم برای اثبات اعتقادات خود مان برای خودمان،  تا راه هرگونه اعتراض بر روی ما در روز حساب با عمل نکردنمان بسته شود.

                                                      و یا گاهی برای ترفیع درجه فرد است.                   

در اینجا به این دلایل به طور مفصل پاسخ داده خواهد شد.

ـ بلا وآزمایش های نازله

« و لنبلونکم بشئ من الخوف و الجوع و نقص من الأموال والأنفس والثمرات وبشر الصابرین»[1]

« و لقد فتنا الذین من قبلهم فلیعلمن الذین صدقوا و لیعلمن الکاذبین »[2]

ـ با توجه به آیات بالا می توان اینگونه نتیجه گرفت که گاه نزول بلا برای تعیین میزان صبر آدمی می باشد و گاه برای آن است که مدعیان دروغین از راستگویان جدا گردند. که این عین حکمت الهی برای دادن رتبه و پاداش به بندگان است.

نکته ی دیگر صبر و استقامت در برابر آزمایشات الهی و گرفتن نمره ی رضای الهی است.

آزمایش الهی از بیان مرحوم کافی به نقل از امام صادق (ع)

امام صادق (ع) فرمودند: «هیچ کف بستن و کف گشودنی (داد و ستدی) نیست جز آنکه برای خداوند در آن خواست و حکم و آزمایشی است. (کافی، ج1، ص437)

باز می فرمایند: « هیچ چیزی نیست که در آن دست باز گرفتن و کناره گیری، یا دست انداختن و اقدام تصور شود از هرچه خدا فرمان داده است، یا از آن نهی کرده است، جز آنکه برای خداوند عز و جل در باره اش آزمایش و قضاوتی است. »              (کافی،ج1، ص437)

با توجه به سخنان امام (ع) در کافی می توان گفت که خوبان و بدان و هر آن کس که در این جهان در پرتو حکمت الهی روزگار سپری می کند به میزان مقدار ایمان و کفر خود مورد آزمایش الهی قرار خواهند گرفت، تا میزان ایمان، صبر و شکیبایی یک فرد و یا طغیان و نافرمانی یک بند ه معلوم شود، آن هم نه برای معلوم شن برای خدا بلکه برای معلوم شدن بر ما ، ونیز بنا بر حکمت خداوندی که ستم و پاداشی را بدون دلیل در حق کسی روا ندارد، آدمی موستوجب قرب و رضوان الهی ویا دوزخ و حمیم می شود.

چرا خداوند انسان را آزمایش میکند؟

آزمايشات خداوند براى كشف مجهول نيست. او نمى آزمايد تا به مجهولى پى ببرد، قابليّتهاى شخصى را بشناسد و استعدادهاى او را كشف كند. چون خداوند «علاّم الغيوب» است. او آگاه به «ما فى الصّدور» است و نيازى به آزمودن انسانها ندارد. حكمت و فلسفه آزمايشات خداوند، آشكار نمودن قابليّتهاى انسانها براى درك بهتر يكديگر و نيز پرورش توانايى و استعدادهاى بالقوّه اشخاص و به فعليت رسانيدن آنهاست.[3] در نتيجه، ثواب يا عقاب بر مبناى آنچه كه انسانها از خود بروز و ظهور می دهند صورت مى گيرد و اين مقتضاى حكمت پروردگار است.

به اين معنا در قرآن كريم نيز تصريح شده است:

«... و ليبتلى اللّه‏ ما فى صدوركم و ليمحّص ما فى قلوبكم و اللّه‏ عليم بذات الصّدور»[4]

مقصود اين است كه، خداوند آنچه را كه در سينه‏ها پنهان كرده‏ايد مورد آزمايش قرار     مى دهد. جمله «و اللّه‏ عليم بذات الصّدور» بيانگر آن است كه خداوند خود آگاه به همه چيز است ولى براى اينكه ميزان اخلاص و اعتقاد اشخاص ـ كه يك امر قلبى است ـ براى ديگران آشكار شود مورد آزمايش قرار میدهد.

امير بيان، على (عليه السلام) نيز می فرمايند:

«و ان كان سبحانه اعلم بهم من انفسهم و لكن لَتظهَر الافعالُ الّتى بها يُستحقّ الثوابُ و العقابُ.»[5]

خداوند گرچه از خود آنان به خودشان عالم‏تر است ولى آزمايش براى آن است كه كردارهايى كه شايسته پاداش و كيفر است (به خودشان) آشكار گرد.                             (فیض الاسلام، ح90)

ابزار آزمایشات الهی

بلاهای طبیعی و تکالبیف دینی وسیله آزمایش الهی اند.

پيش‏آمدهاى مسرّت بخش نيز ابزار امتحان خداوند هستند. قرآن از نعمت‏ها و پيش‏آمدهاى خوب به «بلاى نعمت حسن» تعبي


:: موضوعات مرتبط: بلا وابتلا در قرآن , ,
:: بازدید از این مطلب : 518